Wszyscy wiemy, że góry i literaturę łączy swoiste „poręczowanie” – to zawsze
praca zespołowa i wyraz wysublimowanego artyzmu, naznaczonego wspólnotowym
kunsztem: „ręczna robota”. Czubki kurczowo wczepionych w skałę palców i wielogodzinny
uścisk kreślącego zdania ołówka znamionuje ten sam wysiłek, wytrwałość
w twórczym zdobywaniu świata: bądź to realnego, bądź tekstowego.
The article discusses the research subject of mountain studies. The standpoints of two scholars, representative for Polish literary studies, are distinguished, that of Jacek Kolbuszewski’s and Tomasz Stępień’s. While Kolbuszewski argues that the term “mountain literature,” however popular, is imprecise and it is more justified to speak of a theme or a motif of mountains in literature, Stępień draws upon the developments in media studies and adopts a broader definition encompassing all literature somehow related to mountains. Both researchers are united in their conviction that mountaineering literature (the works written by climbers) is a separate phenomenon in literature.