Wszyscy wiemy, że góry i literaturę łączy swoiste „poręczowanie” – to zawsze
praca zespołowa i wyraz wysublimowanego artyzmu, naznaczonego wspólnotowym
kunsztem: „ręczna robota”. Czubki kurczowo wczepionych w skałę palców i wielogodzinny
uścisk kreślącego zdania ołówka znamionuje ten sam wysiłek, wytrwałość
w twórczym zdobywaniu świata: bądź to realnego, bądź tekstowego.
L’autore sostiene che le forme (auto)biografiche contemporanee nella letteratura di montagna polacca stanno sostituendo il vecchio genere dei libri di spedizione. Questo cambiamento è il risultato della ricerca dell’uomo completamente esposto, “reale” e, per così dire, ‘nudo’ come fonte principale dei discorsi culturali contemporanei, che Michel Foucault ha diagnosticato come “sogno antropologico”. Questo articolo è un tentativo di analizzare il discorso dell’alpinismo come un insieme di trasformazioni mitiche (nel senso di Claude Lévi-Strauss).