Wszyscy wiemy, że góry i literaturę łączy swoiste „poręczowanie” – to zawsze
praca zespołowa i wyraz wysublimowanego artyzmu, naznaczonego wspólnotowym
kunsztem: „ręczna robota”. Czubki kurczowo wczepionych w skałę palców i wielogodzinny
uścisk kreślącego zdania ołówka znamionuje ten sam wysiłek, wytrwałość
w twórczym zdobywaniu świata: bądź to realnego, bądź tekstowego.
Jeden z bohaterów numeru naszego czasopisma, Jędrzej Morawiecki, deklaru-je w swojej ostatniej książce: „Wierzyłem w reportaż, w twarde granice dokumen-tu. Obudziłem się po stronie fikcji”. Inny bohater, Jarosław Mikołajewski, przytacza rozmowę z Ryszardem Kapuścińskim, która „ustawiła mu” pracę nad przekładem Boskiej komedii. Umierający na raka autor Cesarza miał zwierzyć się Mikołajewskie-mu: „[…] w końcu rozumiem, co to jest. To jest reportaż z Piekła”.
Cóż to za paradoks! Jeden z najwybitniejszych polskich reporterów opowiada się po stronie fikcji, a najważniejszy polski reporter czyta największą summę teologicznej wyobraźni wieków średnich jako pasjonujący reportaż!